پیلینیگ و لایهبرداری شیمیایی سطحی، متوسط و عمیق: کدام برای من مناسب‌تر است؟
لایه برداری شیمیایی یک نوع درمان برای مشکلات پوستی است که میتواند علائم آکنه، جای زخم، چین و چروک و آسیب‌های ناشی از تابش نور خورشید را کاهش دهد. لایه برداری شیمیایی انواع مختلفی دارد و در این مقاله از زیست لاین به بررسی انواع و نحوه عملکرد آن‌ها می‌پردازیم.
لایهبرداری شیمیایی چیست؟
لایه برداری شیمیایی یک روش برای زیباسازی پوست است که در آن از اسیدها برای لایه برداری پوست استفاده می‌شود. این اسیدها سلول‌های آسیب دیده پوست را در ناحیه درمان از بین می‌برند. هنگامی که از این مواد به درستی استفاده شود، پوست میتواند با کمترین عوارضی بهبود یابد.
لایه بردارهای شیمیایی می‌توانند دو لایه از پوست شامل اپیدرم و درم را تحت تأثیر قرار دهند. اپیدرم لایه بیرونی پوست است و درم درست در زیر آن قرار دارد. درم شامل پایانه‌های عصبی، غدد عرق و فولیکول‌های مو است. تمام لایه بردارهای شیمیایی مقدار کنترل شده‌ای از سلول‌های پوست را از اپیدرم حذف می‌کنند. لایه بردارهای قوی‌تر بر لایه درم هم اثر می‌گذارند.
اگرچه لایهبرداری شیمیایی بیشتر بر روی صورت انجام می‌شود، اما میتوان از آن برای بهبود پوست گردن و دست‌ها نیز استفاده کرد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید، آکنه یا حتی روند طبیعی افزایش سن میتواند باعث شود رنگ پوست شما ناهموار، چروکیده، لکه‌دار یا دارای اسکار شود.
متخصصان پوست از لایه بردارهای شیمیایی برای کاهش خطوط و چین و چروک‌های ریز یا از بین بردن برخی عارضه‌های پوستی استفاده می‌کنند، از جمله:
- آکنه (برخی انواع)
- لکه‌های ناشی از افزایش سن
- تغییر رنگ پوست (رنگ‌پریدگی یا ناهمگونی رنگ پوست)
- کدری پوست
- خطوط ظریف (به‌ویژه زیر چشم و اطراف دهان)
- کک‌ومک
- ملاسما
- پوست با بافت زبر
- پوست آسیب‌دیده در اثر نور خورشید
مواردی که لایهبرداری شیمیایی نمی‌تواند انجام دهد؛
- درمان خطوط یا چین‌وچروک‌های عمیق صورت
- سفت‌کردن قابل توجه پوست شل یا افتاده
- برداشتن اسکارهای عمیق
در طی یک جلسه لایه برداری شیمیایی، متخصص پوست یک اسید لایه بردار را ابتدا به قسمت‌های ضخیم‌تر پوست مانند چانه، بینی و گونه‌ها و سپس به نواحی مانند اطراف چشم و دهان که دارای پوست نازک‌تری هستند می‌زند.
پس از لایه برداری شیمیایی، متخصص پوست از کمپرس‌های نمکی خنک برای حذف مواد شیمیایی باقیمانده استفاده میکند.
این فرآیند میتواند باعث تورم شود که بسته به عمق و شدت لایهبرداری، ممکن است درمان آن ۱ تا ۲ هفته طول بکشد. بهتر است در 24 ساعت اول دوش نگیرید یا از مواد پاک کننده صورت استفاده نکنید. همچنین تا زمان بهبودی پوست از لوازم آرایشی استفاده نکنید.
برخی لایه‌بردارهای شیمیایی که برای استفاده در منزل فروخته می‌شوند باعث ایجاد آسیب‌های جدی شده‌اند؛ به همین دلیل، سازمان غذا و داروی آمریکا توصیه میکند که لایهبرداری شیمیایی را فقط تحت نظارت یک ارائه‌دهنده مجاز و آموزش‌دیده مانند متخصص پوست انجام دهید.
انواع لایه برداری شیمیایی چیست؟
بر اساس عمق لایه برداری پوست، سه نوع لایه برداری شیمیایی وجود دارد:
- لایه برداری سطحی
- لایه برداری با عمق متوسط
- لایه برداری عمیق
انتخاب درست نوع لایه برداری، به نوع و رنگ پوست افراد و مشکل پوست آن‌ها بستگی دارد.
نتایجی که پس از لایهبرداری شیمیایی مشاهده می‌کنید، تا حد زیادی به مهارت فرد انجام‌دهنده آن بستگی دارد. برای حفظ سلامت خود و دستیابی به نتایج مطلوب، باید به یک متخصص پوست یا جراح پوست مراجعه کنید.
لایهبرداری شیمیایی یا پیلینگ شیمیایی چگونه انجام می‌شود؟
پیش از لایهبرداری شیمیایی، برخی بیماران باید به مدت ۲ تا ۴ هفته از یک برنامه مراقبت پوستی پیش از لایهبرداری پیروی کنند. این برنامه میتواند نتایج را بهبود بخشد و عوارض جانبی احتمالی را کاهش دهد. متخصص پوست به شما خواهد گفت که آیا این مرحله برایتان ضروری است یا خیر. در روز انجام لایهبرداری، ابتدا پوست شما برای درمان آماده می‌شود. این شامل پاک‌سازی کامل پوست است. اگر قرار است لایهبرداری عمیق انجام دهید، بیهوشی عمومی دریافت خواهید کرد که شما را به خواب می‌برد. لایهبرداری عمیق باید در محیط جراحی انجام شود.
پس از آماده‌سازی، متخصص پوست لایه‌بردار را به سرعت و به‌طور یکنواخت روی پوست شما اعمال میکند. او پوست را با دقت تحت نظر خواهد داشت تا لایه‌بردار را در زمان مناسب از روی پوست بردارد. در لایهبرداری عمیق، پوست به بخش‌های کوچک تقسیم و درمان می‌شود تا اثرات روی قلب و ریه‌ها محدود شود.
پس از برداشتن لایه‌بردار، پوست شما بسته به نیاز درمان خواهد شد. بیمارانی که لایهبرداری متوسط انجام می‌دهند ممکن است نیاز به کمپرس خنک و سپس استفاده از لوسیون یا کرم آرام‌بخش داشته باشند. در لایهبرداری عمیق، یک زخم ایجاد می‌شود که نیاز به پانسمان جراحی دارد.
لایه برداری سطحی یا لایهبرداری شاداب‌کننده یا لایهبرداری زمان ناهار (Lunchtime peel)
اگر مشکلات پوستی فقط روی لایه بالایی پوست یعنی اپیدرم تأثیر بگذارد، متخصصان پوست لایه برداری سطحی را توصیه می‌کنند. از آنجایی که لایهبرداریهای سطحی به لایه‌های عمیق‌تر نفوذ نمی‌کنند، عوارض جانبی کمتری دارند و پوست سریع‌تر بهبود می‌یابد. لایه برداری سطحی 1 تا 7 روز طول می‌کشد تا بهبود یابد و استفاده از ضد آفتاب در این دوران بسیار مهم است. لایه برداری سطحی ملایم‌ترین نوع لایه برداری است، بنابراین برای دستیابی به نتایج مطلوب ممکن است تا پنج جلسه لایه برداری نیاز باشد. اغلب افراد می‌توانند هر 2 تا 5 هفته یکبار لایه برداری سطحی را انجام دهند.
- زمان بهبودی: 1 تا ۷ روز. پوست قرمز خواهد شد. پس از برطرف شدن قرمزی، ممکن است پوسته‌ریزی ایجاد شود که ۳ تا ۷ روز طول می‌کشد.
- مراقبت در منزل: استفاده از لوسیون یا کرم تا بهبود کامل پوست، سپس استفاده روزانه از ضدآفتاب
- زمان استفاده از آرایش: معمولاً بلافاصله پس از لایهبرداری، اما گاهی روز بعد
- ویزیت پیگیری: خیر. با این حال، برای دستیابی به نتیجه مطلوب ممکن است ۳ تا ۵ جلسه لایهبرداری لازم باشد. این جلسات می‌توانند هر ۲ تا ۵ هفته تکرار شوند.
لایه برداری با عمق متوسط
متخصصان پوست لایه برداری با عمق متوسط را در شرایط زیر توصیه کنند:
- چین و چروک‌های سطحی پوست
- آسیب‌های پوستی ناشی از تابش آفتاب
- هایپرپیگمنتیشن جزئی
- جای جوش جزئی
7 تا 14 روز طول می‌کشد تا لایه برداری با عمق متوسط بهبود یابد. این نوع لایه برداری معمولاً باعث تورم می‌شود که ممکن است تا 48 ساعت پس از درمان بدتر شود و ایجاد تاول کند. در این شرایط باید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید. همچنین متخصص پوست ممکن است یک داروی ضد ویروسی تجویز کند تا به مدت 10 تا 14 روز آن را مصرف کنید. میتوانید 5 تا 7 روز پس از این نوع لایه برداری آرایش کنید، اما باید تا زمان بهبودی کامل پوست از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید.
- زمان بهبودی: 7 تا ۱۴ روز. پوست قرمز و متورم خواهد شد. تورم در ۴۸ ساعت اول تشدید می‌شود. ممکن است پلک‌ها متورم شوند. تاول‌ها می‌توانند شکل بگیرند و باز شوند. پوست بین ۷ تا ۱۴ روز دلمه می‌بندد و لایهبرداری می‌شود.
- مراقبت در منزل: خیساندن روزانه پوست به مدت مشخص، استفاده از پماد پس از هر بار خیساندن، مصرف داروی ضدویروس به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز، استفاده از لوسیون یا کرم، و اجتناب کامل از نور خورشید تا زمان بهبودی کامل.
- زمان استفاده از آرایش: پس از ۵ تا ۷ روز میتوان از آرایش پوشاننده استفاده کرد.
- ویزیت پیگیری: بله. ویزیت پیگیری پس از انجام لایهبرداری لازم است.
لایه برداری عمیق
متخصصان پوست معمولاً از لایه‌بردارهای شیمیایی عمیق استفاده نمی‌کنند زیرا برای مشکلاتی که بر لایه‌های عمیق‌تر پوست تأثیر می‌گذارند، لیزر درمانی نتایج بهتری دارد. با این حال، متخصصان پوست در صورت بروز مشکلات زیر، لایه برداری عمیق را توصیه می‌کنند:
- آسیب متوسط تا شدید نور خورشید
- چین و چروک‌های متوسط تا شدید
- هایپرپیگمنتیشن متوسط تا شدید
به دلیل قدرت بالای لایه برداری عمیق، 14 تا 21 روز طول می‌کشد تا عوارض آن بهبود یابد.
- زمان بهبودی: 14 تا ۲۱ روز. ناحیه تحت درمان پانسمان خواهد شد.
- مراقبت در منزل: 4 تا ۶ بار خیساندن پوست در روز در طول دوران بهبودی، استفاده از پماد پس از هر بار خیساندن به مدت ۱۴ روز، سپس استفاده از مرطوبکننده غلیظ طبق دستور پزشک. مصرف داروی ضدویروس به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز. اجتناب کامل از نور خورشید به مدت ۳ تا ۶ ماه.
- زمان استفاده از آرایش: حداقل ۱۴ روز تا بتوان از آرایش استفاده کرد.
- ویزیت پیگیری: بله. روز بعد متخصص پوست باید شما را ویزیت کند و طی هفته اول چند ویزیت پیگیری لازم است.
چه کسی کاندیدای مناسب برای لایهبرداری شیمیایی نیست؟
ممکن است شما کاندیدای مناسبی برای لایهبرداری شیمیایی نباشید اگر:
- سابقه ایجاد اسکارهای غیرطبیعی پوستی داشته باشید؛
- به‌طور طبیعی پوست یا رنگ‌پوست تیره داشته باشید؛
- تمایل به ایجاد رنگدانه اضافی در اسکارهای خود داشته باشید؛
- در یک سال گذشته از برخی درمان‌های آکنه استفاده کرده باشید؛
- شرایط پوستی یا داروهایی داشته باشید که باعث حساس‌تر شدن پوست از حد معمول می‌شوند.
انواع اسید برای لایه برداری پوست
لایه برداری شیمیایی با انواع مختلفی از اسید انجام می‌شود، از جمله:
- اسیدهای آلفا هیدروکسی: برخی از انواع آن عبارتند از اسید گلیکولیک، اسید لاکتیک و اسید سیتریک. محصولات خانگی لایه برداری اغلب حاوی این اسیدها هستند.
- اسیدهای بتا هیدروکسی: سالیسیلیک اسید یک نمونه از این اسیدهاست و به ویژه برای پوست‌های مستعد آکنه و دارای منافذ بزرگ مفید است.
- تری کلرواستیک اسید: متخصصان پوست معمولاً از آن در لایه برداری‌های شیمیایی متوسط یا عمیق استفاده می‌کنند.
- فنل یا فنول: این ماده شیمیایی قوی برای لایه برداری عمیق مفید است.
برخی از مواد شیمیایی موجود در لایه برداری باعث ایجاد یک پوشش سفید در پوست می‌شود که متخصصان پوست از آن تحت عنوان «فراستینگ» یاد می‌کنند. فراستینگ مرحله پایانی لایه برداری را نشان می‌دهد و وجود و میزان آن به پزشک کمک میکند تا بفهمد آیا لایه برداری به اندازه کافی مؤثر بوده است یا خیر.
سه سطح فراستینگ وجود دارد:
- تکه‌هایی از پوشش سفید روی پوست قرمز
- پوشش سفید کلی و قرمزی پوست در زیر آن
- پوشش سفید کامل، بدون قرمزی پوست
چه سؤالاتی باید پیش از لایهبرداری شیمیایی بپرسید؟
- آیا لایهبرداری شیمیایی توسط یک متخصص پوست دارای بورد تخصصی انجام خواهد شد؟
- پزشک تاکنون چند لایهبرداری شیمیایی بر روی افرادی با رنگ پوست مشابه من انجام داده است؟
- پیش و پس از لایهبرداری چه اقداماتی باید انجام دهم تا بهترین نتیجه را بگیرم؟
- چه نتایجی می‌توانم انتظار داشته باشم؟
- عوارض جانبی احتمالی چیست؟
- آیا من در معرض خطر بیشتری برای عوارض خاص هستم؟
- آیا نیاز به دوره استراحت خواهم داشت؟
- آیا می‌توانم عکس‌های قبل و بعد بیماران یا تجربه بیماران قبلی شما را ببینم؟
- هزینه درمان چقدر خواهد بود؟
در طول جلسه مشاوره، متخصص پوست شما میتواند به شما بگوید که آیا روش درمانی دیگری گزینه بهتری برایتان است یا خیر. ممکن است متوجه شوید که متخصص پوست توصیه میکند از بیش از یک روش درمانی استفاده کنید. نتایج بسیاری از مطالعات تحقیقاتی نشان می‌دهد که ترکیب درمان‌ها میتواند به نتایج بهتر و ماندگارتری منجر شود.
چه اطلاعاتی باید پیش از انجام لایهبرداری شیمیایی بدهید؟
پیش از انجام لایهبرداری شیمیایی، حتماً موارد زیر را به متخصص پوست اطلاع دهید:
- اگر در حال حاضر یا در گذشته ایزوترتینوئین (دارویی که برای آکنه شدید تجویز می‌شود) مصرف کرده‌اید.
- تمام داروهایی که مصرف می‌کنید یا اخیراً مصرف کرده‌اید. اطمینان حاصل کنید که متخصص پوست از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای آکنه و داروهایی که بدون نسخه می‌خرید (مانند آسپرین) آگاه باشد.
- اگر مکرراً دچار تبخال می‌شوید یا در گذشته تبخال داشته‌اید.
- اگر پوست شما به راحتی دچار اسکار می‌شود.
- تمام گیاهان دارویی، ویتامین‌ها و مواد معدنی که مصرف می‌کنید حتی اگر مدتی است که آن‌ها را مصرف نکرده‌اید، حتماً ذکر کنید.
- تمام جراحی‌ها و درمان‌های زیبایی که انجام داده‌اید. اگرچه برخی بیماران از بیان این موارد احساس خجالت می‌کنند، اما اطلاعاتی که ارائه می‌دهید میتواند در نتیجه‌ای که می‌بینید تأثیرگذار باشد. هیچ موردی را حتی اگر بی‌اهمیت به نظر برسد حذف نکنید.
عوارض جانبی لایهبرداری شیمیایی چیست؟
- قرمزی، دلمه بستن و تورم: روند طبیعی بهبودی پس از لایهبرداری شیمیایی شامل قرمزی پوست تحت درمان است. پس از لایهبرداری متوسط یا عمیق، این قرمزی ممکن است چند ماه طول بکشد.
- ایجاد اسکار: به ندرت، لایهبرداری شیمیایی میتواند باعث ایجاد اسکار شود و معمولاً در بخش پایینی صورت. برای نرم کردن ظاهر این اسکارها میتوان از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای استروئیدی استفاده کرد.
- تغییر در رنگ پوست: لایهبرداری شیمیایی میتواند باعث تیره‌تر شدن (هیپرپیگمانتاسیون) یا روشن‌تر شدن (هیپوپیگمانتاسیون) پوست درمانشده شود. هیپرپیگمانتاسیون پس از لایهبرداریهای سطحی شایع‌تر است، در حالی که هیپوپیگمانتاسیون بیشتر پس از لایهبرداری عمیق رخ می‌دهد. این مشکلات در افرادی با پوست قهوه‌ای یا تیره شایع‌تر است و گاهی ممکن است دائمی باشد.
- عفونت: لایهبرداری شیمیایی میتواند منجر به عفونت باکتریایی، قارچی یا ویروسی شود؛ مانند فعال شدن ویروس هرپس یا همان ویروسی که باعث تبخال می‌شود.
- آسیب به قلب، کلیه یا کبد: لایهبرداری شیمیایی عمیق از اسید کربولیک (فنول) استفاده میکند که میتواند به عضله قلب آسیب برساند و باعث نامنظم شدن ضربان قلب شود. فنول همچنین میتواند به کلیه و کبد آسیب وارد کند. برای محدود کردن تماس با فنول، لایهبرداری عمیق به صورت مرحله‌ای و در فواصل ۱۰ تا ۲۰ دقیقه‌ای انجام می‌شود.
باید بدانید که همه انواع پیل شیمیایی دارای برخی خطرات و عدم قطعیت‌ها هستند. عفونت یا ایجاد اسکار (جای زخم) از خطرات ناشی از درمان‌های پیل شیمیایی محسوب می‌شوند. برای افرادی با برخی انواع پوست، خطر تغییر موقت یا دائمی رنگ پوست (روشن‌تر یا تیره‌تر شدن) وجود دارد.
مصرف داروهای هورمونی یا سابقه خانوادگی تغییر رنگ قهوه‌ای در صورت، یا در واکنش به ترمیم زخم، ممکن است احتمال ایجاد تغییر رنگ غیرطبیعی پوست را افزایش دهد. اگر در گذشته دچار تبخال (هرپس) شده‌اید، خطر فعال‌شدن مجدد وجود دارد. حتماً از پزشک خود بخواهید دارویی برای کاهش خطر بروز مجدد تبخال در واکنش به درمان تجویز کند. در صورتی که سابقه کلوئید (رشد بیش از حد بافت اسکار) یا هرگونه تمایل غیرمعمول به ایجاد جای زخم دارید، پزشک خود را مطلع کنید.
خطرات لایه برداری با توجه به رنگ پوست چیست؟
بسیاری از متخصصان پوست هنگام تصمیم گیری در مورد نوع لایه برداری از مقیاس فیتزپاتریک استفاده می‌کنند. این مقیاس پوست را به شش نوع تقسیم بندی میکند:
- پوست سفیدی که همیشه دچار آفتاب سوختگی می‌شود و هرگز برنزه نمی‌شود.
- پوست سفیدی که معمولاً دچار آفتاب سوختگی می‌شود و به راحتی برنزه نمی‌شود.
- پوستی که خیلی سفید نیست و ممکن است کمی دچار آفتاب سوختگی شود ولی برنزه می‌شود.
- پوست قهوه‌ای متوسط که به ندرت دچار آفتاب سوختگی می‌شود و به راحتی برنزه می‌شود.
- پوست قهوه‌ای تیره‌تر که به ندرت دچار آفتاب سوختگی می‌شود و خیلی راحت برنزه می‌شود.
- پوست سیاهی که دچار آفتاب سوختگی نمی‌شود و خیلی راحت برنزه می‌شود.
در افرادی که دارای انواع پوست 1، 2 یا 3 هستند، خطر تغییر رنگ پوست یا ایجاد جای زخم در لایه برداری شیمیایی کمتر است؛ این بدان معنی است که هر نوع لایه برداری ممکن است برای آن‌ها بی‌خطر باشد.
افرادی با انواع پوست 4، 5 یا 6 در معرض خطر بیشتری برای لایه برداری پوست هستند و انجام این کار میتواند باعث تغییر رنگ پوست یا ایجاد زخم در پوست آن‌ها شود؛ به همین دلیل، مراجعه به یک متخصص پوست که در زمینه لایه برداری شیمیایی تجربه دارد، ضروری است. به طورکلی، لایه برداری سطحی برای افرادی که پوست قهوه‌ای یا سیاه دارند بی‌خطر است با این حال، این خطر با لایه برداری عمیق افزایش می‌یابد.
درمان‌های خانگی
بسیاری از محصولات تجاری حاوی همان موادی هستند که در لایه برداری شیمیایی استفاده می‌شود ولی حاوی غلظت کمتری از اسید هستند و بنابراین به مرور زمان پوست را لایه برداری می‌کنند. محصولاتی که دارای ترکیبات زیر هستند می‌توانند پوست را به روش مشابه لایه برداری حرفه‌ای، لایه برداری کنند ولی نتایج آن‌ها کمتر خواهد بود:
- اسید گلیکولیک: این ماده میتواند رنگدانه‌های سطحی، علائم خفیف پیری پوست، خطوط ریز و آسیب‌های ناشی از نور خورشید را درمان کند.
- اسید لاکتیک: این ماده نیز عملکردی مانند اسید گلیکولیک دارد و برای آسیب‌های جزئی ناشی از تابش نور خورشید، خطوط ریز و هایپرپیگمنتیشن مفید است.
- اسید ماندلیک: این اسید برای درمان قرمزی سطحی و رنگ ناهموار پوست مؤثر است.
- اسید سالیسیلیک: این اسید میتواند به پوست‌های چرب یا مستعد آکنه کمک کند.
مقایسه لایه بردار حرفه‌ای و درمان‌های خانگی
بهتر است که یک متخصص پوست را انتخاب کنید که در زمینه لایه برداری شیمیایی تجربه داشته باشد. این امر به ویژه برای افراد رنگین پوست که پوست آن‌ها بیشتر در معرض عوارض جانبی لایه برداری شیمیایی قرار می‌گیرد، بسیار مهم است. متخصص پوست معین میکند که کدام نوع لایه برداری برای پوست فرد بهتر است و کدام محصولات به بهبود پس از آن کمک می‌کنند. افرادی که مشکلات پوستی شدیدتری دارند از درمان‌های حرفه‌ای که حاوی غلظت‌های بالاتر اسید است نتیجه بهتری می‌گیرند.محصولات خانگی ارزان‌تر هستند، اما حاوی مواد شیمیایی ضعیف‌تری هستند. این محصولات برای افرادی که مشکلات پوستی کمتری دارند، مناسب‌تر باشد. اسیدهای قوی می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، بنابراین هرگز در خانه از مواد لایه بردار شیمیایی قوی استفاده نکنید.
خلاصه مطلب
لایه برداری شیمیایی میتواند آسیب‌های پوستی را کاهش دهد و ظاهری جوان‌تر به پوست بدهد. یک متخصص پوست بسته به عارضه موجود و نوع پوست فرد، مناسب‌ترین نوع لایه برداری شیمیایی را توصیه میکند. لایه برداری سطحی برای انواع پوست ایمن‌تر است. با این حال، هر نوع لایه برداری شیمیایی برای بهبود، نیاز به مدتی استراحت دارد و ممکن است عوارض جانبی مانند قرمزی و حساسیت به نور خورشید ایجاد کند.
چگونه پزشک متخصص انتخاب کنیم؟
در انجام یک رویه یا پروسیجر زیبایی، چه جراحی و چه غیر جراحی، میتوان انتخاب صحیح پزشک را مهم‌ترین عامل رضایت و موفقیت از آن پروسیجر زیبایی دانست. گاهی ممکن است ما تمایل به انجام یک رویه زیبایی داشته باشیم و با مراجعه به پزشک متخصص متوجه شویم که اصلاً گزینه مناسبی برای آن روش نیستیم.
احتمالاً در مسیر جستجو و انتخاب پروسیجر مورد نظرمان با نام چند پزشک آشنا خواهیم شد؛ باید اطلاعات مربوط به تخصص آن پزشکانِ محترم را فقط از طریق سامانه جستجوی اعضاء نظام پزشکی استعلام بگیریم زیرا هنوز هیچ منبع رسمی دیگری در ایران وجود ندارد که به صورت صحیح تخصص‌های دقیق پزشکان محترم در آن ذکر شده باشد.
به یاد داشته باشیم که امن‌ترین محل برای استعلام تخصص درمانگران محترم از همین سامانه است. پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی و عناوین درج شده در آن‌ها، وب‌سایت‌ها و عناوین درج شده در آن‌ها، حتی در وب‌سایت زیست‌لاین و ... منبع جامع و مناسبی برای استعلام تخصص صحیح پزشکان نیستند. به عنوان مثال ممکن است ما در روندِ انتخاب پروسیجر زیباییمان متمایل شویم از فردی که پزشک زیبایی است کمک بگیریم اما زمانی که اطلاعات ایشان را در سازمان نظام پزشکی استعلام بگیریم عنوان دیگری را مشاهده کنیم؛ زیرا هنوز در ایران تخصصی به نام پزشک زیبایی وجود ندارد و عنوان پزشک زیبایی همسو با مدارک دانشگاهی نیست.
پس خواهشمندیم برای استعلام نام پزشک و تخصص ایشان به سامانه جستجوی اعضاء نظام پزشکی مراجعه کنید.
مطالب این سایت صرفاً جهت اطلاع‌رسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای تشخیص، تجویز یا درمان پزشکی در نظر گرفته شود. برای مشکلات پزشکی، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید.
دیدگاه کاربران