سرطان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL)

زمان مورد نیاز برای مطالعه: 18 دقیقه

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان چیست؟ آیا سرطان پستان است؟ آیا نوع بافت سطحی پروتز پستان (صاف یا بافت‌دار) بر آن موثر است؟

پروتزهای سینه تجهیزاتی هستند که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای استفاده در بزرگ‌کردن سینه و بازسازی سینه تأیید شده‌اند. هر سال زنان بسیاری این پروسیجرها را با موفقیت انجام می‌دهند، اما همانند همه تجهیزات پزشکی، پروتزهای سینه نیز با خطراتی همراه هستند که باید از آن‌ها آگاه باشید.

پروتزهای سینه مورد تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده پیش از عرضه، تحت آزمون‌های اجباری اولیه قرار می‌گیرند تا از ایمنی و اثربخشی منطقی آن‌ها اطمینان حاصل شود. سازمان FDA به‌طور مستمر تجربیات بیماران دارای پروتز سینه را پایش کرده، داده‌های ایمنی نوظهور را بررسی می‌کند و با بیماران و پزشکان در صورت بروز خطرات جدید ارتباط برقرار می‌نماید.

از سال ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی ایالات متحده توصیه می‌کند که از سال پنجم یا ششم پس از قرار دادن پروتز سیلیکونی، بررسی‌های تصویربرداری با ام آر آی یا سونوگرافی آغاز شود و هر دو تا سه سال یک‌بار نیز تکرار گردد و حتی اگر نگرانی خاصی در مورد وضعیت پروتز خود ندارید، انجام غربالگری‌های منظم مطابق با بازه‌های زمانی توصیه‌شده از سوی سازمان غذا و داروی ایالات متحده اهمیت دارد.

این غربالگری‌های دوره‌ای می‌توانند سالم بودن پروتز را تأیید کرده و مشکلاتی مانند پارگی پروتز یا نشت سیلیکون را شناسایی کنند. اگرچه پارگی پروتز ممکن است علائمی ایجاد کند، اما برخی زنان با پروتز پاره‌شده هیچ‌گونه علامتی را تجربه نمی‌کنند، به همین دلیل غربالگری منظم بسیار مهم است.

اکثریت زنان دارای پروتز سینه دچار عوارض جدی نمی‌شوند. با این حال، خطراتی در ارتباط با پروتزهای سینه وجود دارد، از جمله لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه (BIA-ALCL)، سرطان سلول سنگفرشی مرتبط با پروتز سینه و علائم سیستمیکی که معمولاً با عنوان بیماری مرتبط با پروتز سینه (BII)شناخته می‌شوند. اطلاعات زیر به شما کمک می‌کند تا بهتر ارتباط بین این تجهیزات و خطراتشان را درک کنید.

از تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، سازمان سازمان غذا و داروی ایالات متحده همه تولیدکنندگان پروتز سینه را ملزم کرده است تا همراه با هر دستگاه، یک چک‌لیست تصمیم‌گیری برای بیمار که مختص همان محصول است، ارائه دهند. این چک‌لیست شامل اطلاعاتی درباره خطرات شناخته‌شده یا گزارش‌شده مرتبط با پروتزهای سینه است. جراح پلاستیک دارای بورد تخصصی این موارد را با شما همراه با سایر فرم‌های اطلاعاتی برای بیماران مرور خواهد کرد تا بتوانید با دقت درباره مزایا و خطرات پروتزهای سینه گفت‌وگو کنید. پس از اینکه همه موارد این چک‌لیست را به‌طور کامل مرور کردید و اطمینان یافتید که تمام پرسش‌های شما پاسخ داده شده است، می‌توانید این چک‌لیست را به همراه جراح خود امضا کرده و یک نسخه از آن را برای سوابق خود دریافت کنید.

جراح شما، چک‌لیست تصمیم‌گیری برای بیمار را که مختص پروتز سینه خاص شما و از سوی تولیدکننده ارائه شده است، در اختیار شما قرار خواهد داد؛ اما می‌توانید نمونه چک‌لیستی که مورد تأیید انجمن جراحان پلاستیک آمریکا (ASPS)است را نیز مرور کنید. توجه داشته باشید که این سند صرفاً یک نمونه است و چک‌لیست واقعی و مختص دستگاهی که با جراح خود درباره آن صحبت می‌کنید، نیست.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه بیماری نادری از سرطان است که تنها در بیمارانی تأیید شده است که دارای پروتزهایی با سطح زبر بوده‌اند. این نوع پروتزها با نام پروتزهای تکسچردار شناخته می‌شوند. لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه ،سرطانی در بافت سینه نیست، بلکه در بافت اسکار (بافت جوشگاهی) تشکیل می‌شود که به‌طور طبیعی اطراف پروتز شکل می‌گیرد. به این بافت، کپسول گفته می‌شود.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه اغلب در صورت تشخیص و درمان زودهنگام، قابل درمان است، اما در برخی زنان، بیماری در زمان تشخیص اولیه، پیشرفته بوده و به غدد لنفاوی زیربغل یا سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است. در چنین مواردی، درمان بیماری دشوارتر است.

هشدار

علاوه بر جراحیِ برداشت کپسول و خارج‌سازی پروتز، زنانی که بیماری پیشرفته دارند ممکن است به شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا حتی پیوند سلول‌های بنیادی نیاز پیدا کنند. متأسفانه، برخی از زنان به دلیل این بیماری جان خود را از دست داده‌اند. بنابراین در صورتی که متوجه تورم اطراف پروتز سینه، توده‌ای جدید در سینه یا زیربغل یا تغییراتی در پوست سینه شدید، بسیار مهم است که فوراً به دنبال درمان باشید.

درک خطر ابتلا لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه

تا ژوئیه ۲۰۱۹، در مقالات علمی تخمین‌های مختلفی درباره میزان بروز BIA-ALCL گزارش شده است. این برآوردها بین ۱ مورد در هر ۳٬۸۱۷ بیمار تا ۱ مورد در هر ۳۰٬۰۰۰ بیمار متغیر است. نکته مهم اینکه، موارد BIA-ALCL در بیمارانی با تمام انواع پروتزهای تکسچردار و در بیماران بازسازی پس از سرطان سینه و بیماران زیبایی مشاهده شده‌اند.

تا به امروز، هیچ مورد تأییدشده‌ای از لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه در بیمارانی که تنها از پروتزهای صاف استفاده کرده‌اند، وجود ندارد، اما در سوابق پزشکی بسیاری از زنانی که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه در آن‌ها تشخیص داده شده است، مشخص نشده که آیا پروتز آن‌ها از نوع تکسچردار بوده یا نه. در حال حاضر، امکان تست برای تشخیص اینکه چه کسی در معرض خطر این بیماری است، وجود ندارد.

شناخت علائم بیماری لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه بسیار مهم است.

علائم شایع شامل بزرگ شدن غیرقابل توضیح سینه، درد، عدم تقارن، توده در سینه یا زیربغل، راش پوستی روی سینه، سفت شدن سینه یا تجمع زیاد مایع است. هر بیمار دارای این علائم یا علائم دیگر باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کند.

در حال بررسی بازسازی سینه با پروتز هستید؟

بیمارانی که به دلیل سرطان سینه، بازسازی با پروتز را در نظر دارند باید درباره مزایا و خطرات انواع مختلف پروتزها با پزشک خود گفت‌وگو کنند. گزینه‌های متنوعی برای پروتز سینه وجود دارد؛ مانند پروتزهای صاف، تکسچردار، گرد، فرم‌دار (شکل‌دار)، سالینی و سیلیکونی مایع یا جامد. پزشک ممکن است برای دستیابی به بازسازی بهینه و کاهش خطر عوارض، نوع خاصی از شکل، سطح یا ماده پرکننده پروتز را توصیه کند. لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه یک خطر نوظهور مرتبط با پروتزهای تکسچردار است و بیماران باید در زمان انتخاب پروتز مناسب خود از آن آگاه باشند.

آیا علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه در شما ایجاد شده است؟

زنانی که علائم BIA-ALCL را تجربه می‌کنند باید به پزشک خود مراجعه کرده و از نظر فیزیکی مورد ارزیابی قرار گیرند و در صورت نیاز، آزمایش‌های تکمیلی انجام دهند:

برای بررسی هرگونه نگرانی درباره سلامت سینه یا پروتزها، با پزشک معالج خود قرار ملاقات بگذارید.
پس از معاینه فیزیکی، بیماران دارای علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه ممکن است برای بررسی وجود مایع یا توده در اطراف پروتز یا غدد لنفاوی، تحت سونوگرافی یا تصویربرداری با MRI قرار گیرند.
اگر مایع یا توده‌ای یافت شود، بیماران نیاز به بیوپسی سوزنی و تخلیه مایع خواهند داشت تا مایع برای BIA-ALCL آزمایش شود.

آیا برای شما تشخیص لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه داده شده است؟

دریافت تشخیص سرطان بی‌تردید ترس‌آور است و ممکن است طیفی از احساسات از جمله خشم را تجربه کنید. تجربه هر فرد متفاوت است، اما در مواردی که این بیماری زود تشخیص داده شود، در اغلب بیماران قابل درمان است. انجمن جراحان پلاستیک آمریکا از دستورالعمل‌های مربوط به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه که توسط شبکه ملی جامع سرطان تدوین شده است، حمایت می‌کند. این دستورالعمل‌ها تشخیص و درمان را بر پایه روش‌های اثبات‌شده برای درمان این بیماری تعریف می‌کنند.

مراحل درمان گام‌به‌گام لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه

تصویربرداری PET/CTزمانی که برای یک زن تشخیص این بیماری داده می‌شود، پزشک او برای انجام اسکن پت اسکن ارجاع می‌دهد تا بررسی شود که آیا بیماری به دیگر نقاط بدن گسترش یافته است یا نه. گسترش بیماری مرحله آن را تعیین می‌کند، که برای انتخاب روش درمان و پیش‌بینی میزان موفقیت آن اهمیت دارد.
ارجاع به متخصص سرطان (انکولوژیست): بیماران تازه‌تشخیص‌داده‌شده به انکولوژیست ارجاع داده می‌شوند تا لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز سینه را ارزیابی کرده، مرحله بیماری را تعیین و برنامه درمانی را تنظیم کند.
جراحی در موارد محدود به اطراف پروتز: در بیمارانی که BIA-ALCL تنها در اطراف پروتز وجود دارد، جراحی برای برداشتن پروتز سینه و کپسول اسکار اطراف آن انجام می‌شود.
ارزیابی گره‌های لنفاوی: توده‌هایی در زیر بغل ممکن است نشانه‌ای از گسترش بیماری به گره‌های لنفاوی یا صرفاً بزرگ شدن طبیعی این گره‌ها باشد. بررسی این گره‌ها ممکن است با بیوپسی سوزنی یا جراحی برای برداشتن گره جهت آزمایش انجام شود. آزمایش‌های تکمیلی می‌توانند شامل آزمایش خون و بیوپسی مغز استخوان نیز باشند.
درمان بیشتر در موارد پیشرفته: برخی بیماران با موارد پیشرفته که به بخش‌های دوردست بدن متاستاز داده‌اند، به درمان‌های بیشتری نیاز خواهند داشت. این درمان‌ها ممکن است شامل شیمی‌درمانی و در موارد نادر، پرتودرمانی و یا پیوند سلول‌های بنیادی باشد.

پس از درمان

برای زنانی که در مرحله اولیه بیماری قرار دارند، پس از برداشت ضایعه، پیگیری معمولاً به مدت دو سال با انجام تصویربرداری‌های سه تا شش ماهه انجام می‌شود. عود بیماری پس از برداشت جراحی در موارد اولیه نادر است، اما ممکن است رخ دهد و تشخیص زودهنگام آن اهمیت زیادی دارد.

در سال 2016، سازمان بهداشت جهانی لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را به‌عنوان نوعی لنفوم سلول‌های Tمعرفی کرد که می‌تواند پس از استفاده از ایمپلنت پستان ایجاد شود. این سازمان اشاره کرد که تعیین تعداد دقیق موارد به دلیل محدودیت‌های گزارش‌دهی جهانی و نبود داده‌های دقیق درباره فروش ایمپلنت در سطح جهانی دشوار است.

از آن زمان، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، اقداماتی برای درک بهتر این موضوع انجام داده است؛ از جمله بررسی عمیق داده‌های مطالعات پس از تأیید، گزارش‌های پزشکی، مطالعات علمی و رجیستری‌های خاص ایمپلنت پستان. همچنین، درباره خطرات مرتبط با ایمپلنت‌ها اطلاع‌رسانی کرده و نظرات بیماران را که نگران ارتباط ایمپلنت‌هایشان با شرایط مختلف سلامتی هستند، دریافت کرده است.

سوال 1: سازمان غذا و داروی ایالات متحده درباره لنفوم مرتبط با ایمپلنت پستان چه می‌داند؟

سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 2011 برای اولین بار احتمال ارتباط بین ایمپلنت‌های پستان و ایجاد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیکرا شناسایی کرد. در آن زمان، تعداد موارد این بیماری بسیار کم بود و امکان تعیین عوامل افزایش‌دهنده خطر وجود نداشت. در گزارشی که یافته‌های این سازمان را خلاصه می‌کرد، بر نیاز به جمع‌آوری اطلاعات بیشتر برای مشخص‌تر کردن این بیماری در افرادی که ایمپلنت دارند، تأکید شد.

سوال 2: لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان چیست؟ آیا سرطان پستان است؟

پاسخ
لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان سرطان پستان نیست؛ بلکه نوعی لنفوم غیرهوچکینی (سرطان سیستم ایمنی) است. در بیشتر موارد، لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان در بافت اسکار و مایعی که در نزدیکی ایمپلنت وجود دارد یافت می‌شود، اما در برخی موارد می‌تواند در سراسر بدن پخش شود.
خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان برای هر فرد کم است؛ اما این سرطان جدی است و در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند به مرگ منجر شود. در بیشتر بیماران، این بیماری با جراحی برای برداشتن ایمپلنت و بافت اسکار اطراف آن درمان می‌شود. در برخی از بیماران، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی نیز لازم است.

سوال 3: علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان چیست؟

پاسخ
علائم اصلی شامل تورم مداوم، وجود توده یا درد در ناحیه ایمپلنت پستان است. این علائم ممکن است مدت‌ها پس از بهبود برش جراحی، اغلب سال‌ها پس از قرار دادن ایمپلنت، ظاهر شوند.
در ارزیابی توسط ارائه‌دهنده خدمات درمانی، معمولاً شواهدی از جمع شدن مایعات در اطراف ایمپلنت پستان (سروما) مشاهده می‌شود. برخی گزارش‌های بیماران نشان داده‌اند که توده‌ای زیر پوست یا انقباض کپسولی (کپسول اسکار ضخیم و قابل توجه در اطراف ایمپلنت) وجود داشته است.

سوال 4: لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان در کدام ناحیه پستان یافت شده است؟

پاسخ
در مطالعات موردی گزارش شده در مقالات علمی، معمولاً در نزدیکی ایمپلنت پستان و درون کپسول فیبری اسکار یافت شده است، نه در خود بافت پستان. در بیشتر موارد، سلول‌های ALCL در مایع اطراف ایمپلنت (سروما) یا درون کپسول فیبری اسکار شناسایی شده‌اند.

سؤال ۵: آیا نوع بافت سطحی پروتز پستان (صاف یا بافت‌دار) می‌تواند خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با پروتز پستان را افزایش دهد؟

ما شواهد علمی موجود، از جمله گزارش‌های جدید پزشکی از ایالات متحده و سایر نقاط جهان درباره موارد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را بررسی کرده‌ایم که شامل مرگ‌های جدیدی است که اخیراً به سازمان غذا و داروی ایالات متحده گزارش شده یا در مقالات علمی منتشر شده‌اند. بر این اساس، مشخص شد:

تمامی افرادی که پروتز پستان دارند یا قصد استفاده از آن را دارند، باید از خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان آگاه باشند.
خطر لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان در پروتزهای با سطح بافت‌دار بیشتر از پروتزهای با سطح صاف است.
برخی دیگر از محصولات بافت‌دار پستان، به‌ویژه برخی از گشادکننده‌های بافتی بافت‌دار، نباید استفاده شوند و ما توصیه‌های جدیدی برای بیمارانی که این محصولات را دارند یا داشته‌اند، صادر کرده‌ایم.

سؤال ۶: آیا برخی گشادکننده‌های بافتی بافت‌دار (textured tissue expanders) می‌توانند خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را افزایش دهند؟

پاسخ

سازمان غذا و داروی ایالات متحده معتقد است گشادکننده‌های بافتی با سطح بافت‌دار خاص ممکن است مشکل‌ساز باشند. این گشادکننده‌ها نباید استفاده شوند و ما توصیه‌های جدیدی برای بیمارانی که این محصولات را دارند یا داشته‌اند، ارائه کرده‌ایم.
گشادکننده‌های بافتی معمولاً فقط برای مدت ۶ ماه استفاده می‌شوند. تاکنون اطلاعات محدودی درباره ارتباط قرار گرفتن موقت در معرض این محصولات و خطر لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان وجود دارد. سایر گشادکننده‌های بافتی که از سطح بافت‌دار مشکل‌ساز استفاده نمی‌کنند، به راحتی در ایالات متحده موجود هستند.
گشادکننده بافتی برای کشیدن پوست و سایر بافت‌ها قبل از بازسازی پستان پس از ماستکتومی، اصلاح پستان کوچک یا اصلاح اسکار و نقایص بافتی استفاده می‌شود. این یک وسیله موقتی است که زیر پوست یا عضلات قفسه سینه قرار می‌گیرد و هدف آن جایگزینی با پروتز پستان در زمان بعدی است.

سؤال ۷: آیا نوع پرکننده پروتز پستان (سیلیکونی یا سالین) می‌تواند خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را افزایش دهد؟

پاسخ

بر اساس داده‌های فعلی، نوع پرکننده پروتز به نظر نمی‌رسد که عامل خطر باشد، اما این موضوع هنوز در یک مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگ و با طراحی مناسب بررسی نشده است. تاکنون داده کافی برای تعیین اینکه آیا این بیماری در افراد دارای پروتزهای پستان با پرکننده سیلیکونی بیشتر یا کمتر شایع است، وجود ندارد.

سوال 8: متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و بیماران چه باید انجام دهند؟

متخصصان مراقبت‌های بهداشتی

استفاده از ایمپلنت‌های پستان و گشادکننده‌های بافتی (tissue expanders) که در اطلاعیه ایمنی سازمان غذا و داروی ایالات متحده در تاریخ 24 جولای 2019 ذکر شده است، متوقف کنید و با مرکز خود برای بازگرداندن موجودی موجود همکاری کنید.
توصیه نمی‌شود که این ایمپلنت‌ها یا دیگر انواع ایمپلنت‌های پستان از بیمارانی که علائمی ندارند به صورت روتین خارج شوند.
بیماران دارای این ایمپلنت‌ها و گشادکننده‌های بافتی که در اطلاعیه ایمنی سازمان غذا و داروی ایالات متحده در تاریخ 24 جولای 2019 ذکر شده‌اند را درباره خطرات جدی‌ای مانند امکان ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان مطلع کنید.
پیش از کاشت هر نوع ایمپلنت پستان، اطلاعات تولیدکننده برای بیماران و همچنین سایر مواد آموزشی را در اختیار بیماران قرار داده و مزایا و خطرات انواع مختلف ایمپلنت‌ها را با آن‌ها بحث کنید.
احتمال ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را در هنگام درمان بیمارانی با تغییرات دیرهنگام اطراف ایمپلنت در نظر بگیرید. در برخی موارد، بیماران با سرما، توده، یا سختی در اطراف ایمپلنت مراجعه کرده‌اند. در صورت مشاهده موارد مشکوک به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان ، بیمار را به متخصصانی که با تشخیص و درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان آشنا هستند ارجاع دهید.
مایع سرما و نمونه‌هایی از کپسول را جمع‌آوری کرده و برای آزمایش‌های پاتولوژیکی به‌منظور رد احتمال BIA-ALCL ارسال کنید. ارزیابی‌های تشخیصی باید شامل بررسی‌های سیتولوژیک مایع سرما یا توده با اسمیرهای رنگ‌آمیزی شده با Wright-Giemsa و تست‌های بلوک سلولی ایمونوهیستوشیمی/فلوسایتومتری برای مارکرهای CD30 و ALK باشد.
برنامه درمانی فردی‌سازی شده را در هماهنگی با متخصصانی که با تشخیص و درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان آشنا هستند، توسعه دهید. در انتخاب روش درمانی، دستورالعمل‌های فعلی بالینی مانند آنچه توسط بنیاد جراحی پلاستیک یا شبکه جامع ملی سرطان (NCCN) ارائه شده است، را در نظر بگیرید.

بیماران

اگر علائمی ندارید، ما توصیه نمی‌کنیم که ایمپلنت‌های ذکر شده در اطلاعیه ایمنی سازمان غذا و داروی ایالات متحده در تاریخ 24 جولای 2019 یا دیگر انواع ایمپلنت‌های پستان به دلیل نگرانی از خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان خارج شوند.
علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان شامل تورم مداوم، وجود توده یا درد در نزدیکی ایمپلنت پستان را بدانید و منطقه اطراف ایمپلنت‌های پستان خود را برای هرگونه تغییر پایش کنید.
اگر هر یک از این علائم یا تغییرات دیگر را تجربه کردید، با ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی خود در مورد نیاز به ارزیابی بیشتر صحبت کنید. ارزیابی لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان معمولاً شامل معاینه فیزیکی، تصویربرداری و/یا بررسی مایع یا بافت اطراف ایمپلنت پستان است. تشخیص تأیید شده لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان ممکن است نوع عمل جراحی مورد نیاز را تغییر دهد.
بیماران با تشخیص تأیید شده لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان باید تحت عمل جراحی برداشتن ایمپلنت همراه با برداشتن کپسول اطراف آن قرار گیرند که عملی گسترده‌تر از برداشتن تنها ایمپلنت است.
همانند هر وسیله کاشته شده، بهتر است اطلاعاتی درباره سازنده دستگاه و مدل ایمپلنت‌ها داشته باشید. این اطلاعات ممکن است در کارت دستگاه بیمار از جراح خود دریافت کرده باشید. اگر می‌خواهید نام سازنده و مدل ایمپلنت‌های خود را دریافت کنید، از جراح خود بپرسید یا سوابق جراحی خود (یادداشت‌های عملیاتی) را از مرکز جراحی که عمل در آن انجام شده است، دریافت کنید.
درک کنید که بیشتر موارد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان سال‌ها پس از کاشت ایمپلنت پستان رخ می‌دهد و با علائم یا تغییراتی در اطراف ایمپلنت پستان همراه است. در مورد خطر ابتلا به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان با جراح خود صحبت کنید.
اگر قصد کاشت ایمپلنت پستان دارید، این توصیه‌های مهم را ببینید.

سوال 9: متخصصان مراقبت‌های بهداشتی چگونه می‌توانند موارد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان را گزارش کنند؟

پاسخ

تمام موارد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان در افراد دارای ایمپلنت پستان را به MedWatch، برنامه اطلاعات ایمنی و گزارش رویدادهای نامطلوب FDA، گزارش دهید.
کارکنان مراکز بهداشتی که تحت الزامات گزارش‌دهی کاربری FDA هستند، باید رویه‌های گزارش‌دهی مرکز خود را دنبال کنند. گزارش به موقع رویدادهای نامطلوب می‌تواند به FDA کمک کند تا خطرات مرتبط با دستگاه‌های پزشکی را شناسایی کرده و بهتر درک کند. در برخی موارد، FDA ممکن است برای اطلاعات بیشتر با شما تماس بگیرد. FDA هویت کارکنان گزارش‌دهنده رویداد و بیمار را محرمانه نگه می‌دارد.
گزارش‌های موارد BIA-ALCL را به پایگاه داده Patient Registry and Outcomes For breast Implants and Anaplastic Large Cell Lymphoma etiology and Epidemiology (PROFILE Registry) ارسال کنید تا به درک بهتر علل و درمان‌های BIA-ALCL کمک کنید.

سوال 10: اگر فردی قصد کاشت ایمپلنت پستان دارد، چه کاری باید انجام دهد؟

پاسخ

نکات مهمی وجود دارد که پیش از تصمیم‌گیری برای جراحی ایمپلنت پستان باید مد نظر قرار گیرد. این لیست از سوی سازمان غذا و داروی ایالات متحد در بخش مواردی که باید پیش از دریافت ایمپلنت‌های پستان بدانید ارائه شده است تا شما در صورت در نظر گرفتن بزرگ‌سازی، بازسازی با ایمپلنت یا تعویض ایمپلنت، به‌طور کامل مطلع باشید. مهم‌تر از همه، شما و جراح خود باید اهداف و انتظارات خود را در مورد داشتن ایمپلنت‌های پستان، مزایا و خطرات، نیاز به پایش ایمپلنت برای عوارض مادامی که آن را دارید و در نهایت برداشتن یا تعویض آن را بحث کنید.

مطالب این سایت صرفاً جهت اطلاع‌رسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای تشخیص، تجویز یا درمان پزشکی در نظر گرفته شود. برای مشکلات پزشکی، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید.